“Strefą dekompresji” nazywany jest obszar na wykresie ciśnień znajdujący się pomiędzy linią ciśnienia otaczającego, a linią wartości M (rys. 2).

rys. 2

W modelu gazu rozpuszczonego, strefa ta odzwierciedla funkcjonalny obszar, w którym powinna nastąpić dekompresja. W teorii konieczny jest pewnej wielkości dodatni gradient powyżej ciśnienia otaczającego, aby tkanka desaturowała się w sposób optymalny. Wzależności od zawartości tlenu w mieszance oddechowej, tkanka może się desaturować nawet jeśli całkowite ciśnienie parcjalne gazu obojętnego jest mniejsze niż ciśnienie otaczające. Jednakże “efektywny” profil dekompresji charakteryzuje nasycenie gazem tkanek prowadzących, które przecinają się w strefie dekompresji. Nasycenie gazem tkanek o różnym czasie połowicznego wysycenia wchodzi wewnątrz i na zewnątrz strefy dekompresji podczas profilu dekompresji, w zależności od tego, która tkanka “prowadzi” lub “kontroluje” w danej chwili. Ogólnie można powiedzieć, że szybsze tkanki wchodzą do strefy dekompresji pierwsze i prowadzą (nasycenie gazem najbliższe linii wartości M), a następnie reszta profilu dekompresji będzie kontrolowana po kolei przez wolniejsze tkanki.

Tagi: dekompresja, nurkowanie techniczne, Wartość M, Wiedza nurkowa

Kategorie: Dekompresja