Wartości M są kojarzone z ograniczonym lub też żadnym występowaniem symptomów i sensownie niskim poziomem ryzyka. Kryteria te nie są jednak całkowicie do zaakceptowania przez wszystkich nurków. Wielu z nich chciałoby uzyskać zapis “bez symptomów” i “bardzo niski poziom ryzyka” w swoich profilach dekompresji.

Na szczęście autorzy modeli dekompresji i programiści dobrze rozumieją, że obliczenia oparte jedynie na wartościach M nie mogą wytworzyć odpowiednio bezpiecznych tabel dekompresji dla wszystkich nurków i sytuacji. Właśnie dlatego programy dekompresyjne dają możliwość wprowadzenia do obliczeń zachowawczości.

Niektóre metodologie uwzględniają w obliczeniach zwiększone zawartości gazu obojętnego, stosując współczynnik bezpieczeństwa głębokościowego, który oblicza głębszą niż rzeczywistą głębokość zanurzenia, podaje dłuższy niż rzeczywisty czas przebywania na niej i dopasowuje czasy połowicznego wysycenia tak ,aby były asymetryczne podczas uwalniania gazu (wolniejsze). Niektóre programy stosują więcej niż jedną taką metodę. Takie metodologie są skutecznie zachowawcze, jeśli są odpowiednio stosowane. Stopień “skuteczności” jest zwykle oceniany przez nurków pod względem dodatkowej długości i głębokości profili dekompresji, a także poprzez indywidualne doświadczenia z wynikami profili.

Tagi: dekompresja, nurkowanie techniczne, Wartość M, Wiedza nurkowa

Kategorie: Dekompresja